من ندانستم از اول که توبی مهر و وفایی       عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

دوستان عیب کنندم  که چرا دل به تو دارم       باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

شمع را باید از این خانه بردن و کشتن          تا به همسایه نگوید که تو در خانه مایی

پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند             تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی   

عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت        همه سهل است، تحمل نکنم بار جدایی    

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم             چه بگویم؟ که غم از دل برود چون تو بیایی

تو مپندار که سعدی ز کمندت یگریزد           چون دانست که در بند تو، خوشتر رهایی

خلق گویند برو دل به هوای دگری ده

 نکنم خاصه در ایام اتابک، در هوایی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: